“Dan doen we nu de boot…” zegt mijn yogajuf. Om mij heen zie ik gezichten op moeilijk schieten. In mijn hoofd zit mijn egootje ook te zuchten. “Niet de boot!” We hadden vanochtend al een aanvaring… Mijn ego en ik. Ook bootgerelateerd.
Ik denk dat het ego van mijn vriendje zijn beschermingsmateriaal aangetrokken had voordat hij mij ging bellen. Hij kent Betty een beetje. “Uhm.. is het erg als we een week verschuiven met de vakantie?” Een familiegebeurtenis maakte dat de zo zorgvuldig uitgezochte reis net op het minst handige moment in het jaar viel.
Net wakker en nog niet helemaal klaar voor de dag zit ik na te denken over de vraag, totdat de kleine diva uit haar beautyslaapje ontwaakt. Gemopper en gepruttel in mijn hoofd. Uren had Betty zitten bladeren naar de perfecte reis met de boot. Prijzen bekeken, service onderzocht, excursies bekeken. Betty had al in Rome gelopen, op de Ramblas geparadeerd en ontelbare zuchtjes van verrukking gelaten bij alle prachtige strandbeelden vanuit haar balkonhut.
Ik besluit het divaatje tot de orde te roepen. “Wat maakt het ook uit… klaar nu!”
“Dan doen we nu de boot!” hoor ik de yogajuf zeggen. “Dat is goed voor de buikspieren!” Hoe ironisch… een oefening met de naam ‘boot’ bedenk ik terwijl ik moeite doe om mijn benen omhoog te houden en zo mijn buikspieren te pijnigen. Betty was nog steeds uit haar doen en had vanwege het roerige vaarwater waarin mijn hormonen zich soms bevinden en al een paar keer flink geprotesteerd: “Het is hier heeeet!’ “Getsie!” gilt ze. “Dit is zo niet fijn en ik word er zo niet zen van!” Ik adem flink naar mijn buik om mijn focus bij de yogales te houden en dat mens te negeren. “Het is te zwaaaaar….” begint Betty opnieuw. Ik ben in staat om haar met reddingsvest en al overboord te kiepen vanuit mijn hoofd.
Als ik eenmaal in de ontspanningsoefening lig, is het eindelijk stil in mijn hoofd. Ze heeft het opgegeven. Een kwartier later komt het bericht dat de reis gewoon doorgaat. Omboeken was niet mogelijk…
Ik moet even grinniken. Zo kan het tij ineens keren op een paar uur tijd. En Betty… die is ineens nergens meer te bekennen…
